Restauracje w Polsce
- Restauracje Bydgoszcz [98]
- Restauracje Gdańsk [98]
- Restauracje Gdynia [77]
- Restauracje Katowice [119]
- Restauracje Kraków [437]
- Restauracje Lublin [96]
- Restauracje Łódź [136]
- Restauracje Poznań [172]
- Restauracje Sochaczew [4]
- Restauracje Sopot [70]
- Restauracje Szczecin [95]
- Restauracje Toruń [47]
- Restauracje Warszawa [1144]
- Restauracje Wrocław [243]
- Restauracje Zakopane [88]
- Restauracje inne
Bankiety w Polsce
Wesela w Polsce
Zobacz także
Restauracje z rabatem
Utwór o Matce i Ojczyźnie
Nazwa sztuki: Utwór o Matce i Ojczyźnie
Teatr: Teatr Polski - Scena na Świebodzkim
Miasto: Wrocław
Adres: Pl. Orląt Lwowskich 20c
Data Premiery: 06 Styczeń 2011
Obsada: Kinga Preis, Dominika Figurska, Halina Rasiakówna, Wojciech Ziemiański, Anna Ilczuk, Paulina Chapko
Autor: Bożena Umińska-Keff
Scenografia: Justyna Łagowska
Opis:
"Konstrukcję tekstu tworzą trzy wielkie figury: Matki (Matka Polka, Pramatka, Rodzicielka, Bogini, Natura), Historii (historia mężczyzn, historia Polski, historia cierpiących kobiet równolegle do historii walczących mężczyzn), Narracji ("Chodzi o to, żeby kobieta wreszcie siebie napisała: musi zacząć pisać o kobiecie i wprowadzić kobietę w świat pisma, z którego zostały wyparte z taką samą gwałtownością, jak z odczuwania swoich ciał: z tych samych powodów, tym samym prawem i w tym samym, śmiercionośnym celu. Kobieta musi sama, własnym wysiłkiem, wstąpić w tekst - jak w świat i w historię" - M. Janion, I. Filipiak, Zmagania z Matką i Ojczyzną). Plan tekstu tworzony jest więc przez trzy rodzaje napięć: osobiste (między matka a córką), historyczne (między świadkami wydarzeń a pokoleniem powojennym) i społeczne (między obowiązującą narracją a narracją wykluczonych: kobieta-mężczyzna, dziecko-rodzic). Tak zbudowany tekst nie może być jednorodny gatunkowo ani stylistycznie. Autorka używa stylu wielkich tekstów przeszłości, na których zbudowana jest nasza kultura i świadomość (na przykład tragedia grecka czy styl biblijny) i współczesnych tekstów kultury (na przykład Maus Spiegelmana, Lara Croft, film Ridleya Scotta).
Utwór o Matce i Ojczyźnie przekracza granice formalne. Keff zestawia ze sobą gatunki, style, fragmenty poetyckie przeplata dialogowymi, wprowadza chór jak z antycznej tragedii, język potoczny miesza z literackim, cytuje, zapożycza. Tekst ma cechy opery, oratorium, poematu, nowoczesnego tekstu dla sceny. Gatunkowy kolaż jest celowy i precyzyjny. Trudność określenia formy, jej płynność jest odzwierciedleniem poszukiwań córki, która także nie jest ukonstytuowana, walczy o siebie albo raczej ciągle siebie przegrywa. Rozwiązując ten tekst-żywioł, nieuchronnie dochodzimy do pytania: kto w Utworze... jest matką, a kto córką?" (fragment ze wstępu do programu przedstawienia)
"Konstrukcję tekstu tworzą trzy wielkie figury: Matki (Matka Polka, Pramatka, Rodzicielka, Bogini, Natura), Historii (historia mężczyzn, historia Polski, historia cierpiących kobiet równolegle do historii walczących mężczyzn), Narracji ("Chodzi o to, żeby kobieta wreszcie siebie napisała: musi zacząć pisać o kobiecie i wprowadzić kobietę w świat pisma, z którego zostały wyparte z taką samą gwałtownością, jak z odczuwania swoich ciał: z tych samych powodów, tym samym prawem i w tym samym, śmiercionośnym celu. Kobieta musi sama, własnym wysiłkiem, wstąpić w tekst - jak w świat i w historię" - M. Janion, I. Filipiak, Zmagania z Matką i Ojczyzną). Plan tekstu tworzony jest więc przez trzy rodzaje napięć: osobiste (między matka a córką), historyczne (między świadkami wydarzeń a pokoleniem powojennym) i społeczne (między obowiązującą narracją a narracją wykluczonych: kobieta-mężczyzna, dziecko-rodzic). Tak zbudowany tekst nie może być jednorodny gatunkowo ani stylistycznie. Autorka używa stylu wielkich tekstów przeszłości, na których zbudowana jest nasza kultura i świadomość (na przykład tragedia grecka czy styl biblijny) i współczesnych tekstów kultury (na przykład Maus Spiegelmana, Lara Croft, film Ridleya Scotta).
Utwór o Matce i Ojczyźnie przekracza granice formalne. Keff zestawia ze sobą gatunki, style, fragmenty poetyckie przeplata dialogowymi, wprowadza chór jak z antycznej tragedii, język potoczny miesza z literackim, cytuje, zapożycza. Tekst ma cechy opery, oratorium, poematu, nowoczesnego tekstu dla sceny. Gatunkowy kolaż jest celowy i precyzyjny. Trudność określenia formy, jej płynność jest odzwierciedleniem poszukiwań córki, która także nie jest ukonstytuowana, walczy o siebie albo raczej ciągle siebie przegrywa. Rozwiązując ten tekst-żywioł, nieuchronnie dochodzimy do pytania: kto w Utworze... jest matką, a kto córką?" (fragment ze wstępu do programu przedstawienia)